Σε έναν κόσμο που αλλάζει, που τρέχει, που συγκρίνει και απαιτεί, η διαφορετικότητα  και ακόμη περισσότερο η αποδοχή της  είναι μία από τις πιο ευαίσθητες πτυχές της ανθρώπινης ψυχής.

Το τέλος μιας σχέσης μοιάζει πολλές φορές με την απώλεια ενός κόσμου που κάποτε μας φαινόταν ασφαλής, οικείος και γεμάτος υποσχέσεις.Είναι λογικό να δυσκολεύεσαι να ξεπεράσεις έναν άνθρωπο που αγάπησες βαθιά. Δεν είναι αδυναμία, είναι ανθρώπινο. Όμως γιατί κάποιοι άνθρωποι μένουν μέσα μας περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε;

Υπάρχουν στιγμές που στρέφουμε το βλέμμα γύρω μας και κάτι βαθιά μέσα μας αντιδρά, σαν να μη χωράμε στην εικόνα που βλέπουμε.

Η αναβλητικότητα δεν είναι απλά μια συνήθεια ή μια συνειδητή απόφαση να αναβάλουμε κάτι. Είναι συχνά η αντανάκλαση των φόβων και των συναισθημάτων που κρύβουμε μέσα μας. Το να αναβάλουμε μια εργασία, μπορεί να μοιάζει απλό αλλά στην πραγματικότητα, είναι η προσπάθεια να αποφύγουμε την αίσθηση της αποτυχίας, τον φόβο της κριτικής ή την εσωτερική μας σύγκρουση με το «πρέπει» και το «θέλω».